برچسب-اقتصاد جهانی

ایندرمیت گیل، اقتصاددان ارشد بانک جهانی، می گوید که اقتصاد جهانی با مشکل رشد آهسته، با کندی های پی در پی در هر دهه از هزاره کنونی مواجه است. او می‌گوید برای کشورهای کم‌درآمد، افزایش بار بدهی ‌ها به دلیل نرخ‌ های بهره بالا باعث می‌شود که آنها پول را از آموزش، بهداشت و زیرساخت‌ ها دور کنند و همچنین باعث گرسنگی دادن به بخش خصوصی مالی  می شود.

اکثریت بزرگ تقریباً در همه کشورهایی که در این نظرسنجی شرکت کردند،می گویند چین تأثیر زیادی یا نسبتاً زیادی بر شرایط اقتصادی کشور آنها دارد. نفوذ اقتصادی چین در حال حاضر بیشتر از زمانی که این سوال را در سال 2019 پرسیدیم احساس می ‌شود. در 10 کشور از 13 کشوری که داده‌ های روند موجود است، سهم بزرگ‌تری می‌گویند که چین تاثیر زیادی بر اقتصاد کشورشان نسبت به آنچه پنج سال پیش گفته شد دارد. اما این که مردم این تأثیر را مثبت یا منفی ببینند، بسیار متفاوت است. در بیشتر کشورهای با درآمد متوسط ​​که در این نظرسنجی گنجانده شده اند، مردم تمایل دارند نفوذ اقتصادی چین را یک چیز خوب ببینند. اما در کشورهای پردرآمد، مردم تمایل دارند آن را یک چیز بد ببینند. در 17 کشور با درآمد متوسط ​​مورد بررسی، میانگین 47 درصد از بزرگسالان می گویند چین تأثیر مثبتی بر اقتصاد کشور آنها دارد، در حالی که 29 درصد می گویند تأثیر منفی دارد. در 18 کشور پردرآمد مورد بررسی، میانگین 57 درصد از بزرگسالان می گویند نفوذ اقتصادی چین منفی است، در حالی که 28 درصد آن را مثبت می گویند.

ارزیابی ها در آرژانتین، غنا، نیجریه، کره جنوبی، تونس و ترکیه منفی ترین است. در هر یک از این کشورها، بیش از هشت نفر از هر ده نفر می گویند وضعیت اقتصادشان بد است، از جمله بیش از چهار نفر از هر ده نفر می گویند که وضعیت بسیار بدی است. بزرگسالان در اکثر کشورهای اروپایی مورد بررسی نیز ارزیابی منفی از اقتصاد خود ارائه می دهند، از جمله سه چهارم یا بیشتر در فرانسه، یونان، ایتالیا و بریتانیا و اکثریت کوچکتری در آلمان، مجارستان و اسپانیا موافق هستند. با این حال، مردم در چندین کشور تا حد زیادی دیدگاه مثبتی نسبت به اقتصاد خود دارند. در بنگلادش، هند، مالزی، مکزیک، هلند، فیلیپین و سنگاپور، اکثریت می گویند اقتصادشان خوب است. حدود یک سوم بزرگسالان هندی می گویند که وضعیت اقتصادی در کشورشان بسیار خوب است.

به دنبال سیاست‌های اقتصادی باز و اصلاحی دولت در دهه‌ های 1970 و 1980، نرخ رشد اقتصادی چین بی ‌نظیر بوده است. به عنوان مثال، تولید اقتصادی به ازای هر نفر در دهه های اخیر تقریباً 3000 درصد افزایش یافته است و بسیاری از تحلیلگران را وادار کرده است که از رشد اقتصادی چین به عنوان یک "معجزه" یاد کنند. با این حال، رشد اقتصادی چین در سال‌های اخیر کند شده است. طبق پیش بینی صندوق بین المللی پول (IMF)، رشد تا سال 2029 به 3.3 درصد کاهش خواهد یافت.

مدل اقتصادی چین، تولیدکنندگان را به مصرف‌کنندگان ترجیح می‌دهد، که درآمد خانوار را کاهش می‌دهد و مخارج آنها را محدود می‌کند. صنعت چین به دلیل کمبود مشتری در داخل، مجبور به جستجوی آنها در خارج از کشور است. سیاست‌های جدیدی که خانواده‌های چینی را وادار به خرج بیشتر و پس‌انداز کمتر می‌کند، می‌تواند این مشکل را کاهش دهد. یکی از راه‌های انجام این کار، تقویت شبکه ضعیف امنیت اجتماعی کشور است. اما رهبران چین برای تشویق این گذار کاری انجام نداده اند، شاید به این دلیل که اصلاحات آزادسازی لازم می تواند کنترل حزب کمونیست بر اقتصاد و جامعه را تضعیف کند. این امر برای غول‌های صنعتی چین گزینه کمی باقی می‌گذارد جز اینکه مازاد خود را در بازار جهانی به منظور حفظ رشد و اشتغال پرتاب کنند. نتیجه این است که چین بیشتر از آنچه از دنیا خرید می کند به دنیا کالا می فروشد. چین با 173 اقتصاد در سال 2023 مازاد تجاری و کسری تنها با 50 اقتصاد ثبت کرده است.